Je weet niet wat je niet weet…
Jarenlang leefde ik zonder te beseffen dat ik vooral aan het overleven was. Alles leek op orde: een fijn gezin, een leuke baan, goede gezondheid… Maar vanbinnen voelde ik me nooit écht rustig en ontspannen.

Tot het moment, een paar jaar geleden, dat ik letterlijk werd stilgezet.
Een ernstige rugblokkade zorgde ervoor dat ik niet meer rechtop kon lopen. Ik werd gedwongen om plat te liggen, iets wat heel ongemakkelijk voelde. En zelfs toen, bleef die onrust in mijn lijf sterk aanwezig. Ik ontdekte dat mijn lichaam continu ‘aan stond’.

Dat was het begin van een jarenlange zoek- en ontdekkingstocht naar verklaringen. Ik volgde supervisie, coaching met paarden, deed familieopstellingen, volgde een masteropleiding, las talloze boeken en luisterde naar vele podcasts. Een jaartraining ‘medicijnwiel uit Peru’ bracht veel inzichten. Langzaam begon ik steeds meer te begrijpen. Maar door het volgen van de opleiding waarin lichaamsgericht werk centraal staat, viel alles op zijn plek.

Ik wist dat ik in mijn jeugd veel onveiligheid had gekend. Ik dacht dat ik dat al lang een plek had gegeven. Maar niets was minder waar.
We denken vaak dat alles in ons hoofd gebeurt.
Maar het is ons hele lijf dat ons draagt, beschermt en vaak de last van vroeger meedraagt.

Ik begon te beseffen dat mijn lichaam al die tijd met mij communiceerde.
Wat ik toen nog niet wist, is dat je jarenlang in een overlevingsmodus kunt leven zonder het echt te doorzien. Want als onveiligheid jouw normale staat van zijn is, voelt spanning heel vertrouwd. Dan weet je eigenlijk niet wat ontspanning is, want… je weet niet wat je niet weet…

Wanneer ervaringen, zeker in de kindertijd, te heftig of te onveilig zijn, kan er iets ‘breken’. De verbinding met jezelf, met je lichaam, met je gevoelens en met anderen vervaagt… of raakt zelfs verbroken…
Ons lichaam draagt die herinneringen met zich mee. Niet alleen in het brein, maar ook diep in onze spieren, ons zenuwstelsel, in ons hele systeem.

Soms uit zich dat in spanning, vermoeidheid, angst of in andere emoties.
Soms in onverklaarbare lichamelijke klachten. Het lichaam vergeet niet……
Het vertelt ons verhalen die gezien en gehoord willen worden.

Vandaag weet ik: overleven is een normale reactie op abnormale omstandigheden.
Het hoeft niet altijd om grote of traumatische gebeurtenissen te gaan.
Ook een strenge opvoeding, een dominante ouder, of te weinig aandacht en zorg voor een kind kan heel veel overlevingsdelen activeren om het systeem te beschermen.

Bewustwording en leren luisteren naar wat je lijf je al die tijd al probeert te vertellen, kan zo’n verschil maken. Wat wil er echt erkend worden onder de pijn, de angst, de boosheid, de onzekerheid…………..?

Dan start de reis naar binnen…
Naar het verkennen van een waanzinnig intelligente binnenwereld.
Vaak een lange reis, die moed vraagt. Maar ook een reis vol verwondering, bevrijding, genezing en misschien wel het belangrijkste: verbinding.

In mijn praktijk begeleid ik graag mensen die jarenlang in de overlevingsstand hebben gestaan. Mensen die klaar zijn voor die reis naar binnen.
Een reis naar zichzelf, die misschien, net als bij mij, wel de meest onvergetelijke wordt van allemaal.

Je bent welkom!